শোক আৰু দুখেৰে উৎযাপন কৰা হিজড়া সকলৰ এক বাৰ্ষিকী উৎসৱ আৰু ইয়াৰ পৰম্পৰা।

শোক আৰু দুখেৰে উৎযাপন কৰা হিজড়া সকলৰ এক বাৰ্ষিকী উৎসৱ আৰু ইয়াৰ পৰম্পৰা।

It is an annual festival and tradition of the transgender people celebrated with mourning and sorrow.

By LGBTQ News Assam, Dec 28 

বিশেষকৈ কৰ্ণাটকৰ সাৱদত্তিত দেৱীৰ বাবে মন্দিৰ থকা বিকি শ্বিণ্ডেয়ে ব্যাখ্যা কৰে যে এই উৎসৱ সমগ্ৰ মহাৰাষ্ট্ৰ আৰু কৰ্ণাটকতে জনপ্ৰিয়।  মঙলবাৰে ৱৰ্লিত নিশা ৯ বজাৰ পৰা আৰম্ভ হোৱা এই অনুষ্ঠান মাজনিশা ১২ বজালৈকে চলি থাকে।

The festival is popular across Maharashtra and Karnataka, explained Vicky Shinde, particularly in Savadatti, Karnataka, where there is a temple for the goddess. In Worli on Tuesday, the rituals started at 9pm in the night and continued till 12 midnight.

মুম্বাইৰ বাতৰি : কপালত হালধি আৰু কুম-কুম লেপি দিয়া, শৰীৰত ৰঙীন শাৰীৰে মেৰিয়াই লোৱা;  খাৰু আৰু মংগলসূত্ৰৰে গেট-আপত শোভা বঢ়াই নিজকে যোগতি (ভক্ত) বুলি কোৱা হিজড়া সম্প্ৰদায়ৰ সদস্যসকলে মঙলবাৰে নিশা চহৰখনত চুড়ী পুৰনিমা নামেৰেও জনাজাত "কিচ"ৰ বাৰ্ষিক উৎসৱ উদযাপন কৰে।

Mumbai news : With foreheads smeared with haldi and kum-kum (tumeric and vermilion powder), body draped in colourful sarees; bangles and mangalsutras adorning the get-up, members of the transgender community, who call themselves Jogtis (devotees), celebrated the annual festival of Kich, also known as Chudi Poornima, on Tuesday night in the city.

নিজকে নাৰীলৈ ৰূপান্তৰিত কৰিবলৈ ৰেনুকা বুলিও কোৱা দেৱী য়েলাম্মাৰ সৈতে বিবাহপাশত আবদ্ধ হোৱাৰ বাবে এই উৎসৱে সমাজৰ সদস্যসকলৰ বাবে সৰ্বোচ্চ গুৰুত্ব লাভ কৰে।  নৃত্য-গীতৰ মাজতে ৰীতি-নীতি প্ৰণয়ন কৰা হয়।

The festival holds paramount importance for the members of the community as they get married to Goddess Yellamma, also called as Renuka, in order to transform themselves into women. Rituals are enacted amidst dance and song.

ট্ৰেন্সজেণ্ডাৰ ফটো সাংবাদিক জোয়া লোবোৱে কয় যে, ‘যুগ যুগ ধৰি মুম্বাইত এই উৎসৱ পালন কৰি আহিছে।  “এইটো কেইবাঠাইতো, গুৰু বা তেওঁলোকৰ অনুগামীৰ ঘৰৰ বাহিৰত, সৰু সৰু সমাৱেশত আৰু ডাঙৰ ডাঙৰকৈ অনুষ্ঠিত হয়।  ডিচেম্বৰ বা জানুৱাৰী মাহত দত্ত জয়ন্তীৰ পূৰ্ণিমা ৰাতি পালন কৰা হয়।”

“The festival has been celebrated in Mumbai since ages,” said Zoya Lobo, a transgender photojournalist. “It takes place in several places, outside the houses of gurus or their followers, in small gatherings and large. It takes place on a full moon night of Datta Jayanti, which falls in the month of December or January.”

বিশেষকৈ কৰ্ণাটকৰ সাৱদত্তিত দেৱীৰ বাবে মন্দিৰ থকা ভিকি শ্বিণ্ডেয়ে ব্যাখ্যা কৰে যে এই উৎসৱ সমগ্ৰ মহাৰাষ্ট্ৰ আৰু কৰ্ণাটকতে জনপ্ৰিয়।  মঙলবাৰে ৱৰ্লিত নিশা ৯ বজাৰ পৰা আৰম্ভ হোৱা এই অনুষ্ঠান মাজনিশা ১২ বজালৈকে চলি থাকে।  প্ৰায় ২০০ জন লোক আছিল, অংশগ্ৰহণকাৰী, ভক্ত আৰু দৰ্শক।  শ্বিণ্ডে আছিল অন্যতম অংশগ্ৰহণকাৰী আৰু আয়োজক, লগতে এজন শিল্পী, অভিনেতা আৰু কৰ্মী।

The festival is popular across Maharashtra and Karnataka, explained Vicky Shinde, particularly in Savadatti, Karnataka, where there is a temple for the goddess. In Worli on Tuesday, the rituals started at 9pm in the night and continued till 12 midnight. Around 200 people were there, participants, devotees and onlookers. Shinde was one of the participants and organisers, as well as being an artist, actor and activist.

শ্বিণ্ডে কয়, ‘যোৱা ১৫ বছৰ ধৰি মই এই উৎসৱত অংশগ্ৰহণ কৰি আহিছো।

 উৎসৱটো এনেকৈয়ে যায়।  হিজড়া সম্প্ৰদায়ৰ লোকসকলে দেৱী য়েলাম্মাৰ সৈতে নিজৰ বিবাহৰ প্ৰণয়ন কৰি ব্রাইডেল ফিনাৰী পিন্ধিছে।  লোবোৱে কয়, “আমি দেৱীক সন্তুষ্ট কৰিবলৈ সাজ-পোছাক পিন্ধি আমাৰ ভক্তিমূলক মনোযোগ দিওঁ।

 তাৰ পিছত দেৱীৰ মৃত্যুৰ প্ৰতীক হিচাপে হাভান অনুষ্ঠিত কৰা হয়, প্ৰাৰ্থনা আৰু আৰতিৰ সৈতে।  তাৰ পাছত শিলত নিজৰ খাৰু ভাঙি শোক কৰি, কান্দি কান্দি আৰু শোকৰ প্ৰদৰ্শনত বুকুত কোবাই নিজৰ বিধৱাৰ প্ৰতীক দেখুওৱা হয়।  লোবোৱে কয়, “যিসকলে ইচ্ছা বা মনত বহুত আশা ৰাখে, তেওঁলোকে দেৱীক মূৰত লৈ আঙঠাৰ ওপৰত খোজ কাঢ়ে।

“I’ve been participating in this festival for the last 15 years,” said Shinde.

The festival goes like this. Those from the transgender community dress up in bridal finery enacting their marriage to the Goddess Yellamma. “We give our devotional attention to the Goddess, dressing up to please her,” said Lobo.

A havan is then held for the Goddess to symbolise her death, with prayers and aarti. Then they symbolise their widowhood, breaking their bangles with stones and coconuts and grieving, crying and beating their chests in a show of grief. “Those who’ve made mannat (wishes) carry the goddess on their heads and walk on coals,” said Lobo.

উৎসৱৰ পিছত দেৱী আৰু তেওঁৰ মুখখন তিনিদিন কাপোৰেৰে ঢাকি দিয়া হয়, শোকৰ চিন হিচাপে।  “এই তিনিদিনৰ পিছতহে আমি দেৱীৰ পূজা কৰো, আৰু তাইক পিন্ধিবলৈ বগা শাৰী এখনহে দিয়া হয়,” শ্বিণ্ডে ক’লে।  পৰিয়ালৰ কোনো সদস্যৰ মৃত্যু হ’লে যিদৰে শোকৰ সময় হ’ব, তাৰ কিছু সময়ৰ পিছতো চলি থাকে, অংশগ্ৰহণকাৰীসকলৰ বহুতেই বগা কাপোৰ পিন্ধি আনন্দৰ বা আধ্যাত্মিক কামৰ পৰা নিজকে বাদ দি থাকে।

After the festival, the Goddess and her face is covered with cloth for three days, as a mark of mourning. “Only after these three days do we do pooja of the goddess, and she’s only given a white saree to wear,” said Shinde. The mourning period, just as it would if a family member has died, continues for a short while after, with many of the participants wearing white and excluding themselves from joyous or spiritual activities.

শ্বিণ্ডে কয়, ‘গোটেই ৰাতিটো উদযাপন কৰাৰ পিছত মই ক্লান্ত হৈ পৰিছো।  “কিন্তু মই এই কাম কৰি যাওঁ কাৰণ মই দেৱীৰ বাবে শতিকাজুৰি চলি অহা পৰম্পৰা অব্যাহত ৰখাৰ পৰা এক বিশেষ সন্তুষ্টি অনুভৱ কৰিছো।  এই স্মৃতিত সমাজৰ লগত এক সুখৰ সৃষ্টি হৈছে।”

 লোবোৱে কয়, “এইটো মূলতঃ গোটেই বছৰটো শৰীৰত আবদ্ধ হৈ থকা সকলো নেতিবাচক অনুভূতি পৰিষ্কাৰ কৰাৰ উৎসৱ, বেয়া অ’ৰাক নিৰ্বাসন কৰা।”

“I am exhausted after the whole night of celebrating,” said Shinde. “But I continue to do this as I feel a particular satisfaction from continuing the traditions of centuries for the devi (goddess). There is a lot of happiness commemorating this with the community.”

“It is in essence a festival for the cleansing of all the negative feelings trapped in the body all year, a banishing of the bad auras,” said Lobo.