উচ্চতম ন্যায়ালয়ত সমকামিতাৰ ইতিহাসৰ

আজিও কলংকৰ অস্তিত্ব আছে, প্ৰাচীন ভাৰতীয় গ্ৰন্থসমূহে সমকামিতাক স্বীকৃতি আৰু গ্ৰহণ কৰে

   উচ্চতম ন্যায়ালয়ত সমকামিতাৰ ইতিহাস 

Report by LGBTQ News Assam Apr 20

 অনুসূচিত জাতিত বিবাহ সমতাৰ শুনানি আকৌ কথা-বতৰাৰ বসন্ত

সংস্কৃতি :

 ভাৰতত সমলিংগ আৰু বিকল্প যৌনতা বিবাহ বৈধকৰণৰ সন্দৰ্ভত বৰ্তমান ভাৰতৰ উচ্চতম ন্যায়ালয়ে বহুতো আবেদনৰ শুনানি গ্ৰহণ কৰি আছে।  বুধবাৰে মুখ্য ন্যায়াধীশ ডি ৱাই চন্দ্ৰচুদৰ নেতৃত্বত চলা বিচাৰপীঠে আবেদনসমূহৰ শুনানি গ্ৰহণ কৰি স্পষ্ট কৰে যে আদালতে “ঋষি প্ৰজ্ঞা”ৰ ওপৰত চিন্তা-চৰ্চা কৰিব আৰু ন্যায়িক সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ প্ৰক্ৰিয়াত “বৃদ্ধিমূলক পন্থা” গ্ৰহণ কৰিব।  বিচাৰপীঠে লগতে কয় যে এই কাৰ্য্যবিধিৰ ফলত কেৱল বিশেষ বিবাহ আইন (এছ এম এ)ৰ অধীনতহে এনে বিবাহৰ বৈধতা সীমিত হ’ব।

কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰৰ হৈ প্ৰতিনিধিত্ব কৰা এছ জি তুষাৰ মেহতাই বিবাহক স্বীকৃতি দিয়াটো সংসদৰ আহ্বান বুলি উল্লেখ কৰি শুনানিৰ বিৰোধিতা কৰি লগতে কয় যে আবেদনসমূহ খাৰিজ কৰিব লাগে কাৰণ “এজন জৈৱিক পুৰুষ আৰু এগৰাকী জৈৱিক মহিলাইহে বৈধ বিবাহপাশত আবদ্ধ হ’ব পাৰে”।  অৱশ্যে আবেদনসমূহৰ আবেদনৰ নেতৃত্ব দিয়া জ্যেষ্ঠ অধিবক্তা মুকুল ৰোহাটগীয়ে এলজিবিটিকিউআইএ+ সম্প্ৰদায়ৰ বাবে সম অধিকাৰৰ প্ৰয়োজনীয়তাৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰে।

বিবাহ কেৱল জৈৱিক পুৰুষ-মহিলাৰ মাজত হ’ব পাৰে বুলি মেহতাৰ দাবীক প্ৰতিহত কৰি ৰোহটগীয়ে কয় যে এয়া ১৮০০ চনত ভাৰতত প্ৰৱৰ্তন কৰা ভিক্টোৰিয়ান নৈতিকতাৰ বিষয়।  তেওঁ কৈছিল, "যদি আপুনি ভাৰতীয় গ্ৰন্থলৈ উভতি যায়, তেন্তে শ শ বছৰ ধৰি এই (অবিষমযৌন , সমকামী যৌন) কাৰ্য্যবোৰ হাজাৰ হাজাৰ বছৰ ধৰি দেৱালত চিত্ৰিত কৰা হৈছিল... আমাৰ নৈতিকতা আছিল বহুত বেলেগ, বহুত বেছি উন্নত (আৰু) ভিক্টোৰিয়ান নহয়... কু-সংস্কাৰপূৰ্ণ,  কলংকিত!"

খাজুৰাহোৰ গুহা চিত্ৰৰ দৰে উদাহৰণ দি তেওঁ লগতে কয় যে, "সাংবিধানিক নৈতিকতাক এই (উচ্চতম) আদালতে সমৰ্থন কৰিলে কোনো ক্ষতি নহ'ব "  - মুকুল ৰোহাটগীয়ে আদালতত উল্লেখ কৰা মতে, ভাৰতৰ প্ৰাচীন ইতিহাসত সমকামিতাক কেনেদৰে ব্যাপকভাৱে গ্ৰহণ কৰা হৈছিল তাৰ ইংগিত দি ছ’চিয়েল মিডিয়াত শাস্ত্ৰ আৰু ভাস্কৰ্য্যৰ ছবি ভাইৰেল হৈ পৰিছে।  খবৰ অনুসৰি ভাৰতীয় পৌৰাণিক কাহিনীতো সমলিংগ লোকৰ মাজত লিংগ তৰলতা আৰু সংগমৰ কথা গৌৰৱেৰে উল্লেখ কৰা হৈছে।

অমৰা দাস উইলহেমৰ গ্ৰন্থ তৃতীয়-প্ৰকৃতি: তৃতীয় লিংগৰ লোকৰ মধ্যযুগীয় আৰু প্ৰাচীন ভাৰতৰ সংস্কৃত ভাষাত সমকামী আৰু তৃতীয় লিংগৰ কথা উল্লেখ কৰা গ্ৰন্থত উল্লেখ  কৰা হৈছে যে দুয়োটাকে সমাজৰ অংশ হিচাপে গ্ৰহণ কৰা হৈছিল আৰু অপৰাধ হিচাপে গণ্য কৰা হোৱা নাছিল।  বৈদিক ব্যৱস্থাত প্ৰকাশিত বাতৰি অনুসৰি পুৰুষ আৰু মহিলাৰ সমলিংগ বিবাহকে ধৰি আঠটা ভিন্ন ধৰণৰ বিবাহ আছিল যিবোৰক প্ৰেম আৰু সহবাসৰ আকাশী মিলন গন্ধৰ্ব হিচাপে শ্ৰেণীভুক্ত কৰা হৈছিল।

ইফালে কামসূত্ৰত পুৰুষায়িতা অধ্যায়ত লেচবিয়ানক "স্বৰিনী" আৰু সমকামী পুৰুষক ঔপৰিষ্ঠা অধ্যায়ত "ক্লিবা" বুলিও উল্লেখ কৰা হৈছে।  ইয়াৰ উপৰিও উল্লেখ কৰা হৈছে যে সমকামী পুৰুষ হয় নাৰীসুলভ বা পুৰুষসুলভ হ’ব পাৰে আৰু তেওঁলোকৰ সম্পৰ্ক তুচ্ছ হ’লেও ইজনে সিজনক বিয়া কৰা বুলিও জনা যায়।

ৰামায়ণৰ দৰে গ্ৰন্থকে ধৰি ভাৰতীয় পৌৰাণিক কাহিনীত ৰাণী দুজনী - নাৰী আৰু নাৰী ৰ মাজত যৌন সম্পৰ্কৰ কথা উল্লেখ আছে, ৰজা দিলীপৰ বিধৱা ৰাণী যিয়ে এজন ল’ৰাক জন্ম দিছিল আৰু তেওঁ ৰজা ভাগীৰথ হৈছিল।  মহাভাৰতত শিখান্দিনী এগৰাকী নাৰীসুলভ বা হিজড়া যোদ্ধাক পিছলৈ আশীৰ্বাদ প্ৰদান কৰি পুৰুষৰ জীৱন কটায়।

টুইটাৰ ব্যৱহাৰকাৰীসকলে খজুৰাহোৱে মুকুল ৰোহাটগীৰ সৈতে সন্মতি প্ৰকাশ কৰি ভাৰতীয় নাগৰিকে ইয়াৰ অস্তিত্ব কেনেকৈ অস্বীকাৰ কৰিব পাৰে বুলি প্ৰশ্ন কৰা ছবিও শ্বেয়াৰ কৰে।  খাজুৰাহো মন্দিৰত নিহিত ভাস্কৰ্য্যসমূহত পুৰুষ আৰু মহিলাৰ মাজত যৌন তৰলতাক চিত্ৰিত কৰা হৈছে য’ত মহিলাসকলে ইজনে সিজনক কামুকভাৱে আলিংগন কৰা দেখা যায় আৰু পুৰুষসকলে ইজনে সিজনক সমকামী নিজৰ যৌনাংগ প্ৰদৰ্শন কৰা দেখা যায়।

সাহিত্য আৰু ইতিহাসত বহুতো সুপৰিচিত ঐশ্বৰিক, প্ৰেমিক আছে যদিও বৰুণ আৰু মিত্ৰক প্ৰাচীন ভাৰতীয় ঋগবেদ শাস্ত্ৰত “সমলিংগ দম্পতী” বুলি বিখ্যাতভাৱে উল্লেখ কৰা হৈছে।  দুই অৰ্ধচন্দ্ৰৰ প্ৰতিনিধি বুলিও কোৱা হৈছে।

আজি সমকামিতা আৰু সমলিংগ বিবাহ নিষিদ্ধ হৈ পৰিছে যদিও ধাৰণাটোৰ চাৰিওফালে থকা ধাৰণা আৰু সামাজিক কলংকেই পশ্চিমীয়া উৎপত্তিৰ বুলি বিশ্বাস কৰা হয়।  কিন্তু আগতে কোৱাৰ দৰে মানুহে আনকি পশ্চিমৰ বিষয়ে জনাৰ বহু আগতেই ইয়াৰ অস্তিত্ব আছিল আৰু ইয়াক অপৰাধী বুলি গণ্য কৰাৰ পৰিৱৰ্তে সমাজৰ এক স্বাভাৱিক অংশ হিচাপে বুজা হৈছিল।